Een van de activiteiten die op mijn lijstje stond, toen ik met pensioen ging, was om verhalen te gaan schrijven over belangrijke gebeurtenissen en personen uit mijn leven tot dan toe. Waarom? Nou, voornamelijk voor mezelf. Het leek me prachtig om een aantal momenten nog eens te beleven. Positieve momenten, maar ook momenten waarvan ik veel had geleerd en die waren niet altijd positief. En, als extra, zou ik anderen daarover kunnen vertellen.
Ik begon in 2014 en gaandeweg had ik er steeds meer plezier in. Met name omdat ik merkte dat er feiten naar boven kwamen die ik me in eerste aanleg niet meer herinnerde. Ik volgde een college-serie bij de VU in het kader van het HOVO-programma om te oefenen in het schrijven van verhalen. Toen ik aan atletiekvrienden Kees Sluys en Michel van Eijkelenburg vertelde wat ik aan het doen was, waren zij wel geïnteresseerd in mijn vorderingen. Ik heb beiden enkele verhalen toegestuurd en die kwamen met positieve en nuttige bemerkingen terug. Kees, zelf schrijver van diverse boeken, vroeg mij waarom ik het alleen voor mezelf deed en hij suggereerde dat mijn kinderen er zeker ook in geïnteresseerd zouden zijn. En de overige familieleden en vrienden waarschijnlijk ook. 
Ik heb me de suggestie van Kees ter harte genomen en besloot om niet alleen de genoemde verhalen te schrijven, maar om mijn hele leven te boekstaven. Gesteund door de reactie van de kinderen die na het lezen van 'Mijn diensttijd' om meer vroegen. Nou ja, boekstaven. Vooralsnog zet ik alles op een website en kan ik het wachtwoord delen met wie ik wil. Ik zie later wel wat er nog meer mogelijk is. 
Ik wil dus de hier genoemde personen allemaal bedanken en zeker ook mijn vrouw Liesbeth voor het meelezen van de meeste passages.

filosofische wijsheid                                                                               eigen wijsheid                                                                                                boeren wijsheid

In dit kader moet de naam genoemd worden van Socrates, de wijze, Griekse filosoof uit de 5de eeuw v.Chr. Hij is de stichter van de Westerse filosofie, gericht op de mens en de menselijke gedragingen, niet op de Goden of de natuur zoals de andere filosofen van die tijd. Hij deed de beroemde uitspraken "ken Uzelf" en "Hoe kan iemand iets kennen als hij zichzelf niet kent?" 
Met name de laatste uitspraak is voor mij een drijfveer voor mijn autobiografie.

Inleiding

Het geheugen van de mens is selectief. Dat merkt de politie vaak bij getuigenissen van een incident. Dat wordt erger naarmate de tijd tussen de gebeurtenis en het vastleggen groter wordt. Alles wat ik schrijf komt uit mijn geheugen. Ik heb er voor gekozen om geen anderen te raadplegen. Bovendien is het ook mijn interpretatie van wat zich heeft afgespeeld. Dat betekent dat ik op nogal wat momenten af zal wijken van wat de lezers er zich van herinneren. De lezers zullen op hun beurt ook weer ieder voor zich hun eigen herinnering en interpretatie hebben.

Ik hoop en verwacht dat U als lezer zich deze situatie realiseert. 

Als inleiding van de verhalen in dit boek een beknopte samenvatting van mijn leven na de middelbare school zoals ik dat heb gestuurd aan mijn klasgenoten van Hageveld (middelbare school en internaat van 1962 tot 1969) als voorbereiding op een bijeenkomst voorafgaand aan een viering van 200 jaar Hageveld in 2017. We hadden elkaar decennia lang niet gezien en wilden met elkaar de ochtend samen doorbrengen om te praten over het verleden.

Na Hageveld (2017)
Hoe is het mij vergaan na de periode op Hageveld? Het heeft best wel even geduurd voordat ik mijn plekje had gevonden. Mijn plan om de ALO Sportopleiding te volgen werd thuis bepaald niet enthousiast ontvangen en ik was nog niet “streetwise” genoeg om mijn eigen weg daarin te kiezen. Gevolg was dat ik in dienst moest. Tussentijds had ik een tijdelijke job bij een bouwbedrijf waarvan de eigenaar voorzitter was van de voetbalclub waar ik speelde en woonde ik weer thuis. In die zes maanden merkte ik dat ik hetzelfde gevoel kreeg dat ik had toen ik als 10-jarig jochie, onbewust, besloot dat ik niet op de juiste plek was en mijn eerste gesprek daarover had met de kapelaan in aanloop naar Hageveld. Mijn diensttijd, inhoudelijk volkomen zinloos natuurlijk, gaf mij de mogelijkheid om hierover eens diep na te denken. Bovendien leverde het me twee dingen op. Ik kreeg een leidinggevende rol en ontdekte dat dat bij me paste en ik ontmoette een lief meisje (Liesbeth) waarmee ik intussen al bijna 45 jaar ben getrouwd. Daarnaast hebben we er een leuke tijd van gemaakt. Mijn conclusie van het diepe nadenken was dat ik op zoek zou gaan naar een plek waar ik een vak kon leren. Ik zocht na mijn diensttijd tijdelijk werk bij een organisatie die door het hele land werkte zodat ik zo weinig mogelijk thuis hoefde te zijn en wat vaker bij Liesbeth kon verblijven. Ik zag in het najaar 1971 een advertentie van AMRO waarin werd gevraagd naar gegadigden voor hun IT-opleiding. Dat was even een stap voor een alpha-kandidaat, maar mijn opmerking dat het vertalen van Grieks drama net zo ingewikkeld is als een opgave stereometrie gaf de doorslag en ik verhuisde naar een kamer in Amsterdam.